Challenge

Research

My Skin Track UV

De My Skin Track UV is gemaakt vanuit L’Oréal in samenwerking met La Roche Posay. Het is een kleine, draagbare sensor die meet hoe lang en sterk je lichaam aan uv-straling wordt blootgesteld. Je kan deze dragen op één van je nagels. De sensor meet de uv-straling, uv-a en uv-b. Ook detecteert de bijbehorende app de mate van vervuiling, pollen en vocht. Als je de sensor tegen je smartphone aan houd (waar de app op staat) wordt de data geüpload.
Er is gebleken dat door deze sensor er veiliger wordt gezonnen en dat gebruikers meer zonnecrème gebruikten en vaker in de schaduw gingen zitten. De sensor heeft geen batterij nodig, maar werkt op zonne-energie en wordt door je smartphone geactiveerd. Deze sensor kan je inmiddels voor ongeveer zestig dollar kopen op de Amerikaanse markt.

Ik vind dit zelf een goede uitvinding, omdat er veel mensen zijn die te lang in de zon zitten en dit eigenlijk helemaal niet goed is voor je. Mensen worden door deze uitvinding inderdaad bewuster van de uv-straling en het helpt om schade aan je lichaam te voorkomen.
Bekijk het filmpje

Sensoria Fitness Smart Socks

De Sensoria Fitness Smart Socks zijn slimme sokken. Ze zijn uitgerust met comfortabele, textiel druksensoren waardoor hardlopers van elke stap weten hoe ze hun voeten hebben neergezet en hoe lang ze de grond raken. Ze informeren ze realtime wanneer je met de hiel of met de bal van je voet op de grond drukt. Via de Sensoria Fitness app kan je je voetlandingstechniek en voetwarmte in de gaten houden, maar ook kan je stemfeedback ontvangen over bijvoorbeeld het aantal stappen per minuut.

Ik vind dit een goede en leuk idee van een wearable wearable omdat je zo blessures kan voorkomen tijdens het hardlopen. Ook kan dit ervoor zorgen dat je gemotiveerd raakt tijdens het sporten, omdat je bijvoorbeeld x aantal stappen wil halen per minuut.
Bekijk het filmpje

Safety4Bikes

Dit is een project dat Andrii Matviienko heeft gemaakt gericht is op kinderen op de fiets. Wanneer kinderen onderweg zijn op de fiets word er feedback (visueel, auditief en vibritactiel) gegeven door middel van het stuur of via de helm, zodat kinderen veiliger kunnen fietsen. De maker richtte zich vooral op kinderen, omdat kinderen een groter risico lopen op verkeersongelukken. Hij heeft in een simulatie getest hoe je de feedback het makkelijks en vooral begrijpelijk kan overbrengen. Daarna heeft hij met testpersonen op een testbaan getest.

Ik vind het een goed initiatief om iets te ontwerpen voor fietsers. Fietsers zijn een kwetsbare doelgroep en dus is het goed om de fietser extra ondersteuning te geven tijdens het fietsen. Vooral als je kijkt naar kinderen, en in landen waar ze minder vaak fietsen, weten ze soms niet goed de verkeersregels of ligt de aandacht op het fietsen zelf in plaats van op het verkeer om hen heen. Door deze toepassing wordt het verkeer veiliger.
Bekijk het filmpje

Design and Build & Showcase

Voor de challenge van Arduino heb ik een prototype gemaakt van een nieuw soort wearable. Iedereen heeft namelijk wel eens dat je naar buiten kijkt en je twijfelt of je een korte broek aan kan. Ik heb een prototype gemaakt die jou hier bij helpt!

Het werkt alsvolgt. In een ring zit een NTC met een weerstand van 10 kΩ, als de waarden van de NTC boven de 506 ligt (wat ongeveer neerkomt op 20 graden celsius) geeft de ring groen licht weer en een vrolijk muziekje. Als de waarde onder de 506 ligt, klinkt een verdrietig liedje en brandt er een rood ledje. Ik heb er voor gekozen dat je en een kleurtje ziet branden en een geluidje hoort, omdat dan iedereen de weareble kan gebruiken (ook slecht horende en slecht ziende mensen).

Wanneer je daarna naar je kleding kast loopt en hem opent doet, zie je op je korte broek ook een wearable zitten. Dit is een ledje die een smiley of zonnetje aangeeft of een verdrietig gezichtje met een soort sneeuwvlokje.
Ik moet eerlijk zeggen dat je het zonnetje en sneewuvlokje niet direct ziet, maar me een beetje fantasie zie je het wel!

Om dit prototype te bouwen heb ik een opstelling gemaakt met het led van 8x8, groen ledje, rood ledje, NTC, speaker en natuurlijk de arduino. Hieronder staat een tekening van mijn opstelling. Omdat het natuurlijk niet lukte om echt een interactieve ring te maken en een weareble te maken in mijn kleren, moet je het alsvolgt zien. Het board, met de objecten, stelt de ring voor en de led van 8x8 zit eigenlijk in je kleding. Ook zou dit draadloos moeten zijn, maar het is natuurlijk maar een prototype.

Filmpje van het protype (zorg ervoor dat je geluid aan staat). Eerst is de temperatuur in mijn kamer onder de waarde van 506, door middel van mijn vingers warm ik de NTC op waardoor de waarde boven de 506 komt.

Filmpje van het gebruik ervan. Je ziet dat ik naar buiten kijk en twijfel of ik een korte broek aan kan. Vervolgens steek ik mijn hand uit het raam. Ik klik op de ring om hem te activeren en daarna krijg ik een vrolijk liedje te horen en zie ik een groen ledje branden. Wanneer ik mijn kledingkast open doen zie ik een smiley verschijnen op mijn broek.

Wearables in het algemeen

Ik vond het leuk om een keer dieper in te gaan op wearables. Dit kom je namelijk steeds vaker tegen en ik denk dat dit in de toekomst steeds groter wordt. Ook worden de toepassingen van wearables steeds groter en blijven het niet alleen maar 'smart horloges'. Vooral mijn gevonden informatie over de uv sensor verbaasde mij ook. Ik wist namelijk niet dat mensen bezig waren om dit soort wearabels te maken.

Eigen product

Een leuk en origineel idee verzinnen voor de challenge was al een uitdaging opzich, want er bestaan echt al heel veel soorten wearables. Maar gelukkig heb ik uiteindelijk, al zeg ik het zelf, een best origineel idee bedacht. Het uitwerken hiervan ging in het begin wel een beetje moeizaam. Vaak werkte maar de helft van min gebouwde opstelling of zaten er fouten in de code. Maar uiteindelijk is het mij wel gelukt om alles werkend te kijgen en vind ik het nog best goed gelukt.

Ervaring met gebruikte technologie

Ik vond het maken en experimenteren met de Arduino leuk, maar in het begin ook wel erg moeilijk. Zowel bij de workshops als bij het tinkeren heb ik veel tijd besteed aan de opdrachten. Echter lukte het aan het einde steeds beter om ook zelf iets te verzinnen en dit te bouwen. Hierdoor werd het aan het einde ook wel leuker om met de Arduino te spelen. Ook Tramantana was in het begin best lastig, alleen met het koppelen met mijn telefoon was is al lang bezig. Maar ook dit begon ik steeds beter te snappen hoe verder ik kwam met de tutorials.
Nu ik achteraf terugkijk op de technologie die we hebben gebruikt, vind ik het wel leuk dat we hier een keer mee gewerkt hebben!